Lieux de mémoire en ontvoogding

Vandaag heb ik m’n tentamen ‘Veranderende grenzen. Nationalisme in Europa 1815-1919’ gehaald (een 7). Daar was ik erg blij mee. Het was een pittig vak, erg veel feiten en feitjes, namen en grote lijnen. En ik had doordat ik vorige week ziek was, ineens geen tijd meer om alles rustig te herhalen. Dus een 7 was voor mij een goede meevaller.

Lieux de mémoire
In de casus in het laatste gedeelte van de cursus, stond een interessant interview met Pierre Nora, een Franse historicus, over diens project ‘Les lieux de mémoire’ (ankerplaatsen van het geheugen). Ik vond het vooral intrigerend omdat ik een aantal van de uitspraken in het artikel kon verbinden aan een ander onderwerp waar ik momenteel over na loop te denken.

Ontvoogding
Dat onderwerp is de tendens in onze kerken van ‘ontvoogding’ (om het kort samen te vatten). Ik heb geen bewijzen dát dat een bestaande tendens is, maar ik heb wel dat vermoeden. Ik versta onder ‘ontvoogding’ ongeveer dit: het proces van het uit het oog verliezen van de eigen geschiedenis en de daaraan verbonden ‘grote mannen’ en de daarin opgeslagen kennis en ervaring. De concrete oorzaken hiervan en de gevolgen, zal ik wellicht een andere keer verder uitwerken. Lees verder